In et warkplaetsien dat museum Oold Ark veur de zuvel inricht het, zag ik een hiel mooi, hoolten tonnegien. Et zicht d’r indrokwekkend uut, zoas et hangt in een iezeren stellaosie.
Iene van de vri’jwilligers die daor de meensken wegwies maeken, vertelde dat et een kaarntonne is. Eertieds maekten een protte meensken thuus botter. Daor bruukten ze dit soorte kupien veur. De melk wodde eerst op zien meenst vierentwintig ure in scholle schaolen in de kelder zet. Dan schepten ze de bovenste laoge d’r of en dat gong in de kaarntonne. Middels een voetpedaol kuj’ et vat in gaank zetten. Aj’ de melk in ’t tonnegien mar lange genog klotsen laoten, klontert et vet. An de onderkaante zit een kraentien daor kuj’ de soepe (karnemelk) mit oftappen.